holaa!!
dit weekend was het carnaval in Siguatepeque! met een stoet en in de avond muziek en dansen enzo, echt heel leuk en mooi! en de gastzus van Elise (een ander belgisch meisje hier in sigua) paradeerde mee als 'mis Fenapin'. de week ervoor was er namelijk een misverkiezing, en zij had gewonnen! maar wat een hoop suporters, echt niet normaal. zij representeerde de supermarkt van hier, want dat is van familie van haar, en al de werknemers van daar zaten in de zaal om voor haar te supporteren, maar dus de helft van de zaal supporterde voor haar, en met trommels en al! heel intimiderend, en dan zaten wij daar, met zo'n 20 supporters voor het meisje van onze school...
het sociale werk is nu echt begonnen, en ik heb een jongetje van het 2de leerjaar toegekregen en het valt heel goed mee met hem, buiten dat hij niet kan lezen en de getallen met moeite tot 100 kan schrijven, maar hij is wel heel energetisch, en ik moet echt dingen zoeken dat op een spel lijken, maar waar hij tegelijk ook mee leert, want anders is hem het na 5 min al beu. maar ja, misschien beter zo dan iemand dat helemaal niets zegt of doet..
het feit dat hij niet kan lezen is niet zo abnormaal, want vorig jaar met die politieke toestand hebben ze heel veel klassen gemist door stakingen van leerkrachten enzo, en naar het schijnt hebben ze op het einde van het schooljaar iedereen van de leerjaren gewoon doorgelaten ook al konden ze niet wat ze zouden moeten kennen...
het is te hopen dat dat niet meer gaat gebeuren, want dat is alleen maar in het nadeel van hun...
maar ik ga hier nog profiteren van mijn laatste 2 maandjes, de tijd begint hier nu echt wel veel te rap voorbij te gaan!
vele groetjes
karen X
Hey Karen
BeantwoordenVerwijderenEindelijk maak ik nog eens wat tijd om jou iets te schrijven. Zoals je zelf zei: de tijd gaat toch zo snel. Fijn toch dat je zoveel leuke dingen meemaakt en dat je dit alles hebt aangedurfd. Ik ben er zeker van dat je een super juf bent en je dat jongentje heel wat gaat kunnen leren, ook al is de tijd zo kort meer.Ja, twee maanden nog... Als ik je zo hoor, mag het voor jou nog wat langer duren. Het is fantastisch dat jij je daar zo goed voelt en ik kan dan begrijpen dat het moeilijk zal zijn om terug te komen. Ook al kijk je er natuurlijk naar uit om iedereen hier terug te zien. En wij kijken daar ook naar uit hoor, om jou terug te zien. Maar het leven ginder is zo anders dan hier, goed weer, geen stress of toch heel wat minder, allemaal vriendelijke mensen, prachtige natuur,... Hier moet zoveel, allé moeten niet, maar dan sta je ook nergens. En dan al dat onnozel gedoe hier zoals nu meer de Vlamingen tegen de Walen. Ja, je hebt er misschien van gehoord. De regering hier is weer eens gevallen. We mogen weer gaan stemmen in juni. België is ne scheet groot en dan kunnen ze nog niet samenwerken. Maar iets helemaal anders nu. Zondag was het de communie van Kobe. Robbe had een kwiske gemaakt. We hebben gelachen hoor. We moesten de betekenis van zinnen in het dialect geven en oude vlaamse zegswijzen verder aanvullen. En het waren van die propere hoor:
vb. als het paard geen haver lust...dat hij dan mijn kloten kust. En moet je eens wat weten, je mama wist de meeste antwoorden. Straf hé. Zeg maar als we samen op weekend gaan eind juli kan je misschien ook voor een kwiske zorgen, met verhalen van Honduras of typische woorden van ginder. Dat zou wel leuk zijn. Je gaat dan wel een paar tips moeten geven, want anders gaan we er niet veel van bakken. Lola dat wordt ook een patéke hoor. Dirk vertelde als ze tegen Lola zeggen: niet aankomen hé, dan antwoordt zij: ma ikke mag toch wel kijken. En dan trekt ze zo'n gezicht alsof ze helemaal niet van plan was om ergens aan te komen. Jessie geeft momenteel bijles aan een meisje op jullie straat, Larissa geloof ik. Ze zit in het eerste middelbaar in het Atheneum, maar heeft het wat moeilijk met wiskunde, geschiedenis en aardrijkskunde dacht ik. Jessie vindt dat wel tof. En je kent haar hé, ze zoekt alles op om er zeker van te zijn dat het juist is. Binnenkort krijgen we nieuwe buren. Onze buur Noël is verhuisd. Jammer genoeg omdat ze gescheiden zijn en het huis hebben moeten verkopen. Onze nieuwe buren zijn Grieken. Wat gaat dat geven? O ja, de voetbalgekte is hier afgelopen. Anderlecht is kampioen, dus papa, Jannick en Guy content en Albert natuurlijk. Brugge misschien tweede (staat nog niet vast)dat hopen Eli en Jens toch. En Standard, die hebben het laten afweten tot grote spijt van Jessie en Carla. Dus die kijken al uit naar volgend jaar. En je weet het hé, ze hopen dat jij erbij komt. Dus koop vanaf nu al maar witte en rode kleren en spullen(haha)! Vorige vrijdag was het de viering van 100j. museum van Africa. Er was een prachtig vuurwerk met afrikaanse muziek. Guy en Jessie zijn gaan kijken. Jessie wilt absoluut eens naar Africa (voor de cultuur, de natuur en de dieren natuurlijk). Misschien kunnen jullie eens samen gaan. Voor de rest gaat alles hier zijn gewone gangetje. Op het werk is mijn collega Jeannine met pensioen gegaan. Dat is wel aanpassen voor mij. Ik heb haar echt heel graag en mis haar nu wel. Maar, ik gun het haar van harte hoor en hoop dat ze nog heel veel kan genieten van het leven. Ik doe nu haar job en vind het wel tof. Het is dus heel wat drukker geworden, maar dat went wel zeker. We moeten blij zijn dat we werk hebben. Je peter Herman wordt binnenkort 50. We gaan hem in de watten leggen hoor, zoals met je papa. Alleen weten we nog niet goed wat we gaan doen. De tijd dringt nochtans. Geen tip? We moeten dat weekend met je mama en papa ook nog altijd doen. Ja, tijd hé! Ziezo Karen, dat was het weer. Beleef nog veel toffe dingen en tot de volgende keer. En de groetjes aan je familie.
Veel liefs van ons allemaal!